Historia krzyży i kapliczek przydrożnych
Geneza ludowych obiektów sakralnych
Klasyfikacja ludowych obiektów sakralnych
Ludowe obiekty sakralne
w Zgierzu...

... i w okolicy 
Galeria ludowych obiektów sakralnych w Zgierzu
Bibliografia
Podziękowania
Autorzy strony

rzyże przydrożne i kapliczki to pomniki kultury sakralnej, które są  świadkami i pamiątką dziejów. Najwięcej krzyży przydrożnych postawiono w XVII wieku, po  wojnach napoleońskich,  Wiośnie Ludów, uwłaszczeniu chłopów i po roku 1880. Żaden z nich nie powstał przypadkowo, każdy do czegoś nawołuje, przypomina o jakimś zdarzeniu. W czasie rozbiorów Polski stawianie krzyży i kapliczek było zabronione.

Krzyże stawiano w miejscach ważnych, znaczących dla ludzi:

  przy kościele, w centrum osady lub wsi, wyznaczając w ten sposób ich punkt centralny;
  na początku lub na końcu zabudowań wsi, wytyczając jej granice;
  na rozstajnych drogach, gdzie żegnano odchodzących;
  w miejscu gdzie znaleziono kości ludzi dotkniętych zarazą lub poległych w potyczkach wojsk
    napoleońskich i szwedzkich,
  przy ścieżkach prowadzących do lasu czy na skraju pól,
  dla upamiętnienia nagłej śmierci - kiedy człowiek zginął tragiczną śmiercią: w wyniku
    zabójstwa, w wypadku, od uderzenia pioruna, wierzono, że jego dusza nie zazna spokoju,
    dopóki nie zostanie postawiony przydrożny krzyż lub kapliczka. One miały zapewnić wieczny
    spokój. 

Strona została przygotowana na konkurs "Ocalić od zapomnienia" organizowany przez UMZ